ناهار کودکان بد غذا :

ناهار کودکان بد غذا :
ناهار کودکان باید غذایی کامل با انوع مواد مغذی باشد . حداقل یک ساعت مانده به ناهار از دادن انواع تنقلات به کودک پرهیز کنید ، این تنقلات جلوی اشتهای کودک را می گیرد. قبل از ناهار کودک را در جریان ناهار بگذارید . اگر کودک در خانه است حتماً او را مطلع کنید که چه غذایی را درست می کنید و یا اینکه غذا در چه وضعیتی است . می توانید از نیم ساعت مانده به غذا کودک را ترغیب به غذا خوردن کنید و اینکه به زودی غذا آماده می شود.
تجربه : من از صبح به کودک می گویم که چه غذایی را می خواهم درست کنم و گاهی وقتها با هم به نتیجه می رسیم که چه چیزی را درست کنم . در بعضی از مراحل کار او را هم تشویق می کنم که به من کمک کند . وقتی بوی غذا در آشپزخانه پیچید از کودک می خواهم تا او هم بو بکشد و همین تبدیل به یک بازی برای ما می شود. من با رفتارهای مختلف نشان می دهم که غذا بسیار خوشرنگ ، خوش عطر و خوش مزه است و سعی می کنم با آب و تاب فراوان در مورد غذا حرف بزنم . حتماً می خواهم که در چیدن سفره به من کمک کند و با هم سفره را برای غذا آماده می کنیم. همیشه قبل از خوردن غذا می گویم که حالا ما بهترین و خوشمزه ترین غذای دنیا را می خوریم . شکی نیست وقتی مادر اینگونه فضا را از نظر روانی آماده می کند ، کودک مشتاقانه از غذا استقبال خواهد کرد . کودکی که در چنین محیطی غذا می خورد نسبت به غذا دیدگاه خوبی دارد و از غذا خوردن لذت می برد.
اگر کودکان در مهد کودک باشند مربی نیز باید چنین فضای لذت بخشی را به وجود بیاورد. مربیانی که خودشان خوش اشتها هستند معمولاً کودکان آنها نیز نگرش مناسبی به غذا دارند. وقتی مربی موقع ناهار جدا از کودکان می نشیند و یا غذا نمی خورد و یا غذای مهد را مسخره می کند، در حقیقت فضای ناامنی را برای غذای کودکان به وجود می آورد . مربی حتماً باید موقع غذا خوردن در کنار کودکان باشند ، خودش نیز غذا بخورد و یا به غذا خوردن کودکان کمک کند . خوردن عصرانه و یا شام نیز درست به همان اندازه صبحانه ، غذای نیمروز و ناهار مهم است و باید بدان توجه کرد . شور و شوق در غذا خوردن . یکی از مهمترین عواملی که موجب می شود تا کودک غذای خود را با میل کند و کامل بخورد شور و شوق مراقب کودک است . هر چقدر این شور و شوق زیادتر باشد کودک میل بیشتری به غذا پیدا می کند .
مادری که در رژیم است ، پدری که بعضی از غذاها را می خورد و بعضی از غذاها را نمی خورد و مربیانی که از غذاها ایراد می گیرند موجب می شوند تا کودک نگرش مناسبی به غذا پیدا نکند. یکی از بدترین روشهای ممکن این است مادر خانواده در غذا و یا خوردن مواد غذایی سختگیر باشد . این عمل ناپسند مادر بی اندازه در عادت غذایی کودک تأثیر می گذارد و موجب می شود تا کودک نیز یاد بگیرد که بعضی از غذاها را می تواند نخورد و هنگام غذا رفتارهای ناپسند نشان دهند. جدا کردن مواد در غذا ، خوردن قسمتهای خاصی از یک ماده غذایی ، زیرو رو کردن غذا ، جستجو در ظرف غذا ، همه و همه رفتارهای ناپسندی است که کودک از پدر ، مادر و مراقبین خود می آموزد . این رفتارها در نهایت موجب می شود که لذت غذا خوردن در جمع خانواده کم می شود و در نهایت کودک نیز با بی میلی به غذا خوردن خود ادامه دهد. مادر، پدر و مراقبین کودک باید با رفتارهای خود نشان بدهند که همه غذاها لذیذ ، مهم و ارزشمند هستند . هر چه این شور و شوق بیشترباشد به همان اندازه میل به غذا نیز در این اعضای خانواده و یا در بین کودکان کلاس بیشتری می شود. نظم نظم در خوردن غذا بسیار مهم است . غذا خوردن هم می تواند به نظم کودکان کمک کند و هم نظم می تواند میزان میل کودکان را برای خوردن افزایش دهد.
زمان هر وعده از غذا باید ثابت و مشخص باشد . این درست نیست که یک بار کودک را ساعت 6 صبح بیدار کرد و به او صبحانه داد ، روز بعد ساعت 10 و روز دیگر ساعت 8 صبح  باید یک زمان مشخص را برای هر وعده غذایی در نظر گرفت . این نظم کمک می کند تا معده کودک برای خوردن غذا منظم عمل نماید . نا منظم بودن ساعتهای هر وعده غذا به بی اشتهایی کودک منجر می شود. در عین حال وقتی کودک یاد بگیرد که هر وعده غذایی را باید در یک محدوده زمانی بخورد ، آن وقت می تواند برنامه خود را برای کارهای دیگر تنظیم کند . یعنی می داند که چقدر وقت دارد که بازی کند و یا نقاشی بکشد. ممکن است کودک ساعت را نفهمد ، ولی او حدود زمان را تشخیص می دهد و می تواند به نوعی برای برنامه ریزی کند . وقت گذاشتن برای خوردن غذا همان طور که اشاره شد برای خوردن باید وقت گذاشت .
عجله کردن هنگام غذا در نهایت موجب می شود تا کودک بی اشتها شود .
او معنی عجله بزرگترها را نمی فهمد و در عین حال نمی تواند به غذا خوردن خود سرعت بدهد. برای کودک غذا خوردن مانند هر کار دیگری مهم است و دوست دارد با حوصله کار انجام بدهد. بعضی از کودکان کند غذا می خورند و چون کند غذا می خورند ، قبل از آنکه سیر شوند از نشستن و یا غذا خوردن خسته می شوند و از سفره کنار می روند ، اما هنوز گرسنه هستند .
در این مورد باید به کودک در غذا خوردن کمک کرد و یا شرایط راحت غذا خوردن را برا ی او فراهم کرد. از سوی دیگر این گروه از کودکان حتماً در کارهای دیگر خود نیز کند هستند و باید با انجام حرکتهای ورزشی و نرمشی و حرکتی به آنها کمک کرد.